Dag 274, Quito, Ecuador

We worden hier de jongste dagen dat we in Zuid-Amerika doorbrengen nog extra getrakteerd op plaatselijke specialiteiten. Een ervan is ongetwijfeld ´dwaze busritten´. Onze laatste lange busrit, van Cuenca naar Quito, was elf uur spanning verzekerd. Ons chauffeursduo bestond uit twee overrijpe pubers die het schakelen nog duidelijk niet onder de knie hadden. Voorbijsteken was ook al niet hun sterkste kant, maar dat belette hen niet om het te blijven proberen. Het opvrijen van tienermeisjes ging hen een stuk vlotter af. Telkens er eentje opstapte, mocht die onmiddellijk vooraan bij ons olijk duo gaan zitten. Tel daarbij nog dat we onderweg de passagiers van een gestrande zusterbus moesten oppikken (rechterflank was iets naar links opgeschoven) en jullie hebben al door dat we waar voor ons geld hebben gekregen.
Na het risicoloze bekijken van de finale op Roland Garros, kon er nog wel wat meer gevaar bij. Waarom niet de Cotopaxi (foto. De op een na hoogste berg ter wereld als we even vanuit het centrum van de aarde rekenen en niet vanop zeeniveau. De hoogste is trouwens een andere berg hier in de buurt), een op uitbarsten staande vulkaan met de mountainbike naar beneden rijden? Leuk, dachten we, al formuleerde Karen het misschien net iets anders.
Op weg ernaartoe kregen we van onze Zweedse gids dan ook nog allerlei leuke weetjes in de maag gesplitst ("Als de vulkaan nu uitbarst, is alle leven rondom ons binnen de tien minuten verdwenen") tot we even later halfweg de impressionante berg stonden met top in de sneeuw (altijd een goed teken trouwens, daaruit blijkt dat de vulkaan bovenaan niet al te warm is. Enkele jaren geleden was de sneeuw plots in enkele uren verdwenen, maar tot een uitbarsting kwam het toen niet.)
Enfin, de rest van de trip viel heel goed mee. Beter weer, betere weg en vooral een veel indrukwekkender landschap dan onze vorige fietstocht. Ondertussen hadden we al geprobeerd om ons ticket richting Miami te vervroegen, maar dat bleek een te kostelijke grap. Geen probleem, dan trekken we de komende week maar naar enkele leuke plekjes in de buurt van Quito. Eerst naar het westen en het ´cloud-forest´ (bestaat hier een Nederlands woord voor? Wolkenwoud of zo?) in Mindo, nadien de evenaar over naar Otovalo vooral voor de wereldberoemde zaterdagmarkt. Zondag is het dan echt zo ver en ruilen we Zuid-Amerika voor de States.


posted by Jimmy at 11:39