Dag +1, Leuven, Thuisland

Thuis dus. Waar onze figuurlijke Stella staat. Alhoewel we gisteren al afkickgewijs aan het mojito-infuus gelegen hebben.
Genoeg virtuele woorden, tijd voor wat ouderwets menselijk contact. Wie eens wil afspreken om bij te praten, foto´s te bezien of gewoon wat te lullen (ouwehoeren voor onze Nederlandse vrienden), mail ons gerust op karenvanbeek@hotmail.com of tomvanaken15@hotmail.com. Binnenspringen in de Penitentienenstraat kan natuurlijk ook.

Tot in levende lijve, u was een fijn publiek!
posted by Jimmy at 08:22

Dag 309, Madrid, Spanje

Madrid. In Spanje! Dat kan bijna niets anders betekenen dat onze trip er zo goed als op zit. Morgenvroeg nog een keertje het vliegtuig op, deze keer met als eindbestemming Brussel.
De laatste dagen Cuba (spreek uit: Koeba) waren nog lekker relax. Vooral Vinales en dan vooral de Casa Particular van Gloria waren raak. Drie dagen wat rondhangen in het stadje en dan ´s avonds heerlijke mojito´s nippen op het terras vooraan het huis. De munt, een cruciaal onderdeel van een van de favoriete cocktails van Ernest Hemingway, groeide er op twee meter van onze schommelstoel. Geen wonder dan ook dat de smaak raak was.
Als afsluiter nog een hectisch shopdagje in Havana. Deze keer verbleven we in het ´residentiele´ Vedado. Onze Casa was op minder dan honderd meter van het hoofdkwartier van El Fidel. Ondanks dat ademt Vedado toch veel minder karakter uit dan Habana Vieja.
Dan een vlekkeloze Iberia-vlucht van de Cubaanse hoofstad naar Madrid. Daar muisden wij ervan onder. Normaal gezien moesten we nog verder met BA naar Londen, maar daar hadden we geen zin in. Ook onze allerlaatste vlucht op ons rond-de-wereld-ticket laten we links liggen. We hebben niet echt zin om morgen van Londen naar Sydney te vliegen...
Nadat Karens kalmeer- en slaappillen uitgewerkt waren, bleef er nog net genoeg tijd over om even naar de Titiaan-special in het Prado-museum te gaan kijken. Niet echt onze meug, maar dat kan ook aan die joekel van een jetlag liggen die ons op de hielen zit en die we niet zo makkelijk af zullen kunnen schudden.

posted by Jimmy at 11:37

Dag 302, Varadero, Cuba

Ondertussen zitten we al in onze laatste week. Na Camaguey zijn we nog langsgegaan in Trinidad, een oud en intact koloniaal stadje, en Cienfuegos, een provinciestad aan een baai in het zuiden van het eiland. Hier en daar hebben we met wat mensen gepraat en het natuurlijk ook veel over Fidel en zijn revolutie gehad. Voorlopig vallen de meningen uiteen in twee grote groepen. De eerste, vooral oudere mensen, vinden het wel goed zo en geloven niet dat er iets zal of moet veranderen. De anderen, vooral jongeren, snakken naar meer materiele dingen en willen verse leiders.
Een vaststelling van ons is wel dat er in vergelijking met Zuid-Amerika weinig of geen echte armoede is: iedereen gaat goed gekleed is wel doorvoed, gezond en opgeleid...
Onze laatste stops hier zijn Havana, waar we dadelijk naar vertrekken en dan nog Vinales. Daarover meer de volgende keer.

posted by Jimmy at 07:05

Dag 295, Camaguey, Cuba

Even snel melden dat we wel degelijk tot in Cuba zijn gesukkeld. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Eerst wilden ze ons bij Bahamasair ons ticket niet geven omdat onze fax dat we een aansluitende vlucht hadden ineens niet volstond (in tegenstelling tot wat ze een dag eerder gezegd hadden). Maar toen moesten we plots allemaal de bus in omdat we van Fort Lauderdale gingen vertrekken ipv Miami. Daar aangekomen bleek niemand er nog graten in te zien dat wij eigenlijk niet meemochten en glipten we dus door de mazen van het net.
Met een serieuze vertraging natuurlijk zodat we in Nassau (Bahamas) amper nog tijd hadden om onze volgende paperassen te regelen. De tickets voor de vlucht naar Holguin in Cuba (via een Canadees reisbureau en betaald met de VISA-kaart van Marc, waarvoor dank) waren geen probleem, onze veranderde tickets van Havana naar Londen bleken dat eerst wel. We hadden ons rond-de-wereldticket telefonisch al zo aangepast dat we vanuit Havana terug naar huis gingen ipv vanuit Miami. Maar de enige mogelijkheid om het ticket ook effectief in handen te krijgen (en te betalen voor de verandering van bestemming) was in Nassau. Gelijk welke firma in de VS, dus ook British Airways, kijkt meteen de andere richting uit als je een ticket wil waar het woord Cuba in voorkomt. En in Cuba zelf is er geen BA (de vlucht is eigenlijk van Iberia, maar heeft ook een BA-nummer. Volgt u nog?).
Enfin, na enkele telefoontjes van de plaatselijke BA-beambte kwam het dan uiteindelijk toch nog in orde en konden we op tijd het vliegtuig op naar Holguin.
In Cuba gaan we vooral in Casa Particulares slapen (te vergelijken met Chambre d'Hotes in Frankrijk) en dat valt voorlopig super mee. Zowel in Holguin, Santiago als in Camaguey hadden we al een leuke kamer in een gezellig en vooral authentiek huis. Ook ontbijten en avondeten kan je ter plekke en totnogtoe zijn we ook wat dat betreft verwend. Vanuit Holguin dan een dagje naar Guardalavaca gegaan met een gehuurd brommertje en genoten van de fijne stranden en het warmgroene zeewater. Dan verder met de toeristenbus naar Santiago, de heetste plek in Cuba, en in de namiddag puffend van terras naar museum gesukkeld.
Nadien nog eens een brommertje (Motorina in het Cubanees) gehuurd en de kust rond Santiago verkend. Daar afscheid genomen van onze Cubaanse moeder Rosario en verder getrokken naar onze volgende gastvrije plek, deze keer in Camaguey.
posted by Jimmy at 18:20

Dag 288, Miami, VS

Onze rondrit door Florida zit erop. Gisteren hebben we na 800 mijl (ongeveer 1250 kilometer) afscheid genomen van onze Chevrolet Cavalier. In het kort onze reisroute. Vanuit Miami de Everglades doorgestoken via de Tamiami Trail tot in Venice. 's Anderendaags verder naar Sarasota en er onze beste dag gehad. Eerst naar de Ringling Estate, het speelgoedje van een rijke circusbaron. Onder zijn kunstcollectie zaten er ook een heel pak Rubensen. Nadien de groottante van Karen gaan opzoeken en bij hen thuis voor het eerst lekker gegeten in de States (voorlopig ook voor het laatst. Niet dat er hier niks lekkers te bikken valt, maar na 4,5 maand Zuid-Amerika doen de prijzen hier pijn aan de ogen).
Ondertussen vanop hun appartement op de negende verdieping op de kustlijn ook nog een school dolfijnen zien passeren en pelikanen zien overscheren. Het feit dat net die dag ook de enige was waarin het (bijna, om negen uur 's avonds gingen de hemelsluizen toch open) niet geregend heeft, was ook wel mooi meegenomen.
Dan verder naar St-Petersburg voor het indrukwekkende Dali-museum en een museum over de Cubaanse rakettencrisis.
Dan onze grootste vergissing. Voor de grap sloegen we in Orlando SeaWorld en Universal Studios over om naar The Holy land Experience te gaan. Geen goeie grap, zo bleek. Het meesterwerk, een schaalmodel van Jeruzalem in 66 na Christus, liet niet meteen een onuitwisbare indruk na. Enfin, gelukkig was er daags nadien Kennedy Space Center. Een hele dag met de mond open rondgelopen en entertained door wetenschap.
Dan was het al terug tijd om af te zakken naar Miami (zonder natuurlijk niet te vergeten eerst langs de grootste Mall van Florida te passeren), waar we nu nog tot donderdag in de Art Deco wijk zitten.
Dan vliegen we naar Nassau op de Bahamas, enkel en alleen omdat dat de snelste en goedkoopste manier is om tot in Cuba te geraken. Mexico is dus duidelijk van ons lijstje geschrapt.
posted by Jimmy at 07:39

Dag 280, Miami, VS

Na een dikke vier maanden hebben we afscheid genomen van Zuid-Amerika. In de laatste weken hingen we de amateur-ornitoloog uit in het wolkenwoud van Mindo waar we ook op bezoek gingen bij een orchideen- en vlinderboerderij. Dan nog snel shoppen op de markt in Otavalo (puur boerenbedrog volgens ons, maar alla) en terug naar onze stek ' El Cafecito' in Quito.
Daar dan vanmorgen vroeg het vliegtuig op naar Miami waar we al na minder dan vier uur aankwamen. In de US dan zonder reisgids onze weg proberen te vinden. Geen sinecure, zo bleek, maar uiteindelijk (na een openbare bus en een taxi) toch tot op South Beach gesukkeld.
Meer nieuws volgt...
posted by Jimmy at 16:22

Dag 274, Quito, Ecuador

We worden hier de jongste dagen dat we in Zuid-Amerika doorbrengen nog extra getrakteerd op plaatselijke specialiteiten. Een ervan is ongetwijfeld ´dwaze busritten´. Onze laatste lange busrit, van Cuenca naar Quito, was elf uur spanning verzekerd. Ons chauffeursduo bestond uit twee overrijpe pubers die het schakelen nog duidelijk niet onder de knie hadden. Voorbijsteken was ook al niet hun sterkste kant, maar dat belette hen niet om het te blijven proberen. Het opvrijen van tienermeisjes ging hen een stuk vlotter af. Telkens er eentje opstapte, mocht die onmiddellijk vooraan bij ons olijk duo gaan zitten. Tel daarbij nog dat we onderweg de passagiers van een gestrande zusterbus moesten oppikken (rechterflank was iets naar links opgeschoven) en jullie hebben al door dat we waar voor ons geld hebben gekregen.
Na het risicoloze bekijken van de finale op Roland Garros, kon er nog wel wat meer gevaar bij. Waarom niet de Cotopaxi (foto. De op een na hoogste berg ter wereld als we even vanuit het centrum van de aarde rekenen en niet vanop zeeniveau. De hoogste is trouwens een andere berg hier in de buurt), een op uitbarsten staande vulkaan met de mountainbike naar beneden rijden? Leuk, dachten we, al formuleerde Karen het misschien net iets anders.
Op weg ernaartoe kregen we van onze Zweedse gids dan ook nog allerlei leuke weetjes in de maag gesplitst ("Als de vulkaan nu uitbarst, is alle leven rondom ons binnen de tien minuten verdwenen") tot we even later halfweg de impressionante berg stonden met top in de sneeuw (altijd een goed teken trouwens, daaruit blijkt dat de vulkaan bovenaan niet al te warm is. Enkele jaren geleden was de sneeuw plots in enkele uren verdwenen, maar tot een uitbarsting kwam het toen niet.)
Enfin, de rest van de trip viel heel goed mee. Beter weer, betere weg en vooral een veel indrukwekkender landschap dan onze vorige fietstocht. Ondertussen hadden we al geprobeerd om ons ticket richting Miami te vervroegen, maar dat bleek een te kostelijke grap. Geen probleem, dan trekken we de komende week maar naar enkele leuke plekjes in de buurt van Quito. Eerst naar het westen en het ´cloud-forest´ (bestaat hier een Nederlands woord voor? Wolkenwoud of zo?) in Mindo, nadien de evenaar over naar Otovalo vooral voor de wereldberoemde zaterdagmarkt. Zondag is het dan echt zo ver en ruilen we Zuid-Amerika voor de States.


posted by Jimmy at 11:39